MySpace Backgrounds, MySpace Layouts, MySpace Codes, MySpace Graphics
bloguez.com

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

5 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΑΜΠΑΝΙΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!!




Η σαμπάνια τις γιορτές είναι κάτι σαν το αλάτι στο φαγητό, κάνει το ρεβεγιόν πιο νόστιμο! Τι γίνεται όμως αν δεν είσαι φαν του πιο γκλάμουρους ποτού των γιορτών; Αν δε σου αρέσει και πολύ ή θέλεις να αποφύγεις τις έξτρα θερμίδες, διάβασε παρακάτω πώς μπορείς να είσαι μέσα στο πνεύμα των γιορτών χωρίς να χρειαστεί να την πιείς στο ποτήρι!

Σοκολατάκια με σαμπάνια: τα σοκολατάκια με εκχύλισμα σαμπάνιας σε βάζουν στο γιορτινό κλίμα μέχρι να πεις...καλή χρονιά! Εξάλλου δεν υπάρχει ιδανικότερος συνδυασμός από αυτόν σοκολάτας και σαμπάνιας για τη βραδιά του ρεβεγιόν!

Τυρί με σαμπάνια: Μπορεί μέχρι τώρα να έχεις συνηθίσει να συνοδεύεις το ποτό σου με λίγο τυρί, τι θα έλεγες όμως αν το τυρί σου είχε γεύση σαμπάνιας; Μια ξεχωριστή γεύση που θα βρεις σε συγκεκριμένη ποικιλία τυριού τσένταρ της Νέας Υόρκης θα τρελάνει τον ουρανίσκο σου!

Ζαμπόν με σαμπάνια: τι πιο σούπερ από ένα αλλαντικό που συνδυάζει την υπέροχη γεύση σαμπάνιας με αυτή του αγαπημένου ζαμπόν;

Και με ξύδι: τι θα έλεγες αν για να δώσεις γεύση στο φαγητό σου αντί για απλό ξύδι και λόγω των ημερών επέλεγες ένα ξύδι με εκχυλίσματα σαμπάνιας; Εορταστικό και ταυτόχρονα πολύ γευστικό το συγκεκριμένο ξύδι-που έχει ως βάση τη σαμπάνι και όχι το κρασί όπως το συνηθισμένο ξύδι- χαρίζει στο φαγητό σου μια εορταστική γεύση που θα σου μείνει αξέχαστη, ενώ δεν υπάρχει ο φόβος να μεθύσεις!

Μουστάρδα με σαμπάνια: αν αυτές τις γιορτές το τραπέζι του ρεβεγιόν θα σε βρει στο σπίτι με φίλους, τότε η συγκεκριμένη μουστάρδα είναι απαραίτητη για να του εντυπωσιάσεις! Προτίμησε την για τα ορεκτικά σου, αφού είναι ιδανική για σάντουιτς με σολωμό ή τυρί.

Τιπ: φυσικά όπως ήδη ξέρεις αν συνδυάσεις την αγαπημένη σου σαμπάνια με φράουλες ή χαβιάρι αλλά και οποιοδήποτε επιδόρπιο έχεις εγγυημένη απόλαυση που σε βάζει στο κλίμα των γιορτών στο άψε σβήσε!

Από την Ελένη Αναστασάκη

ΑΝΤΕ Κ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.....ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ!!!!!!

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ!!!!!!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ???????





ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Κ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ!!!!



ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ 2010,
ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ,ΔΗΜΗΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ.....!!!!

ΑΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΚΟ, ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΤΟ 2009......Κ ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΤΟ 2010!!!!!

Εμένα προσωπικά το 2009, μου άφησε πολύ σημαντικές απώλειες στην ζωή μου....!!!!
Σε άλλους ανθρώπους άφησε ακόμα χειρότερες απώλειες.....Ας προσπαθήσουμε να απαλύνουμε ο καθένας με την Δύναμη του ΘΕΟΥ, τις απώλειες αυτές, ο καθένας με τις δικές του δυνάμεις κ η ζωή συνεχίζεται.......

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!!!!

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ!!! 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ!!!

Ο Άγιος
Βασίλειος, γεννήθηκε το 330μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου από γονείς
ευγενείς με δυνατό χριστιανικό φρόνημα. Έμελλε να γίνει Μέγας
πνευματικός διδάσκαλος και κορυφαίος θεολόγος και Πατέρας της Εκκλησίας,
αφού η χριστιανική του ανατροφή και η πνευματική του πορεία τον οδήγησαν
στην Θεία θεωρία του Αγίου Ευαγγελίου, και στην αυστηρή ασκητική ζωή,
παράλληλα με το ποιμαντικό, παιδαγωγικό και φιλανθρωπικό του έργο.




Ο πατέρας του Βασίλειος ήταν καθηγητής ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η
μητέρα του Εμμέλεια απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων. Στην
οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ παιδιά. Μεταξύ αυτών,
ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο Όσιος Ναυκράτιος ασκητής και θαυματουργός, η
Οσία Μακρίνα και ο Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας.




Τα πρώτα γράμματα, τού τα δίδαξε ο πατέρας του. Συνέχισε τις σπουδές του
στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα.
Εκεί σπούδασε γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και
γραμματική. Οι σπουδές του διήρκησαν τεσσεράμισι χρόνια. Η ασκητική του
ζωή ξεκίνησε ήδη από τα χρόνια όπου φοιτούσε στην Αθήνα. Ο σοφός
δάσκαλος του Εύβουλος εντυπωσιασμένος από την αυστηρή νηστεία, του
Άγίου, και μετά την παραίνεση του, λέγεται ότι έγινε Χριστιανός.
Συμφοιτητές του ήταν και δύο νέοι που έμελλε να διαδραματίσουν σπουδαίο
ρόλο στην ιστορία. Ο ένας, φωτεινό ο Άγιος και Μέγας Πατέρας της
Εκκλησίας ο Θεολόγος Γρηγόριος και ο άλλος μελανό στον αντίποδα,
προδότης του Ιησού, ειδωλολάτρης και διώκτης των Χριστιανών, ο Ιουλιανός
ο Παραβάτης. Κατά την διάρκεια αυτών των ετών, ο Άγιος Βασίλειος και ο
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ανέπτυξαν μεγάλη και ισχυρή φιλία. Ταυτόχρονα
με τις σπουδές τους, είχαν ιεραποστολική δράση. Διοργάνωναν χριστιανικές
συγκεντρώσεις, στις οποίες ανέλυαν θρησκευτικά ζητήματα. Ίδρυσαν επίσης
και τον πρώτο φοιτητικό χριστιανικό σύλλογο.




Επέστρεψε στην Καισαρεία το καλοκαίρι του 356μ.Χ. και συνεχίζοντας την
παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το 358 μ.Χ.
επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, καθώς και
με την παρότρυνση της αδερφής του Μακρίνας, βαπτίζεται Χριστιανός, και
αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. Αποσύρθηκε
λοιπόν σε ένα κτήμα της οικογενείας του στον Πόντο. Χαρακτηριστικό της
μεγαλοψυχίας του είναι, ότι μετά την βάπτιση του δώρισε στους φτωχούς
και στην εκκλησία το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του. Το φθινόπωρο
του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της
Ανατολής, Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία, επιθυμώντας να
συναντήσει πολλούς ασκητές και μοναχούς για να γνωρίσει τον τρόπο ζωής
τους. Όταν γύρισε στο Πόντο από το ταξίδι αυτό, μοίρασε και την υπόλοιπη
περιουσία του και αποσύρθηκε στο κτήμα του επιθυμώντας να ζήσει πλέον ως
μοναχός. Εκεί έγραψε τους: «Ιερούς Κανονισμούς δια τον Μοναχικόν βίον»
("Όροι κατά πλάτος" = Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του
μοναχισμού - "Όροι κατ’ επιτομήν" = Περιέχει 313 κεφάλαια που
αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών), κανόνες που ρυθμίζουν την
ζωή στα μοναστήρια μέχρι τις μέρες μας. Πρώτοι απ’ όλους, οι Βασιλειανοί
Μοναχοί της Ιεράς Μονής Κρυπτοφέρρης ακολουθούνε πιστά τους Κανονισμούς
αυτούς και την πνευματικότητα του Αγίου Βασιλίου του Μεγάλου.
Με την υψηλή του κατάρτιση στην Ορθόδοξη Πίστη και τον ασκητικό,
θαυμαστό του βίο, η φήμη του Αγίου Βασιλείου εξαπλώθηκε με τον καιρό σε
όλη την Καππαδοκία. Έτσι και ο Μητροπολίτης της Καισαρείας Ευσέβιος
πραγματοποιώντας την Θεία Βούληση αλλά και αυτή των χριστιανών της
περιοχής, χειροτόνησε το 364 μ.Χ. τον Άγιο Βασίλειο πρεσβύτερο. Το 370
μ.Χ., μετά τον θάνατο του Ευσεβίου και σε ηλικία 41 ετών, τον διαδέχθηκε
ο Άγιος Βασίλειος στην επισκοπική έδρα, με τη συνδρομή τού Ευσεβίου
επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού. Επίσκοπος
πλέον, ο Άγιος Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα
Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), επικοινωνώντας
μέσω επιστολών με τον Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα
Ρώμης Δάμασο. Στον τόπο του ,στην περιφέρεια της δικής του ποιμαντικής
ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού
στοιχείου και άλλων κακοδοξιών. Από τις επιστολές του φαίνονται οι
προσπάθειες που κατέβαλε για την καταπολέμηση της σιμωνίας των
επισκόπων, για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, καθώς και για
την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από όλους τους πιστούς και
φανερώνεται επίσης η ποιμαντική φροντίδα στα αποκομμένα και
περιθωριοποιημένα μέλη της Εκκλησίας.




Στην οικουμενική Εκκλησία ο Μέγας Βασίλειος ουσιαστικά αναλαμβάνει τα
πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος γηραιός πλέον, αποσύρεται
από την ενεργό δράση. Εργάζεται συνεχώς για την επικράτηση των ορθόδοξων
χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται με σθένος το δογματικό
προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας.
Ο Άγιος Βασίλειος, βοηθούσε πάντοτε τους αδικημένους και κουρασμένους,
τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ανεξάρτητα από το γένος, τη φυλή
και το θρήσκευμα. Έτσι το όραμά του το έκανε πραγματικότητα ιδρύοντας
ένα πρότυπο και για τις μέρες μας κοινωνικό και φιλανθρωπικό σύστημα, τη
«Βασιλειάδα». Ένα ίδρυμα που λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο,
γηροκομείο και ξενώνας για την φροντίδα και ιατρική περίθαλψη των φτωχών
αρρώστων και ξένων. Τις υπηρεσίες του τις πρόσφερε το ίδρυμα δωρεάν σε
όποιον τις είχε ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος αυτού ήταν εθελοντές
που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Ήταν ένα
πρότυπο και σε άλλες επισκοπές και στους πλουσίους ένα μάθημα να
διαθέτουν τον πλούτο τους με ένα αληθινά χριστιανικό τρόπο. Πραγματικά
είναι άξιο θαυμασμού η έμπνευση που είχε ο Άγιος Βασίλειος, τον 4ο αιώνα
μ.Χ. να ιδρύσει και να λειτουργήσει ένα τέτοιο ίδρυμα - πρότυπο.




Καταπονημένος από την μεγάλη δράση που ανέπτυξε σε τόσους πολλούς τομείς
,εναντίον των διαφόρων κακοδοξιών και ειδικά της αιρέσεως του
Αρειανισμού, μη διστάζοντας πολλές φορές να αντιταχθεί με την εκάστοτε
πολιτική εξουσία, με όπλα του την πίστη και την προσευχή, με τα
κηρύγματα και τους λόγους του, με τα πολλά ασκητικά και παιδαγωγικά
συγγράμματα, καθώς και την ασκητική ζωή του ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας
παραδίδει το πνεύμα στο Θεό την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. σε ηλικία 49
ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και
όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχει και
ένα πλήθος ανομοιογενές από άποψη θρησκευτικής και εθνικής
διαφοροποιήσεως. Το υψηλής σημασίας θεολογικό και δογματικό του έργο
καθώς και η λειτουργική και πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση, είναι η
μεγάλη παρακαταθήκη που μας άφησε. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη
Καθολική Εκκλησία την 1ην Ιανουαρίου. Από το 1081μ.Χ. ο Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους (ο από Ευχαΐτων)
θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου,
Ιωάννη του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 30 Ιανουαρίου,
ως προστατών των γραμμάτων και της παιδείας.




Με σοφία, στο απολυτίκιο του αναφέρεται η φράση «... τα των ανθρώπων ήθη
κατεκόσμησας...». Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στον Επιτάφιο για
τον καλό και Μέγα φίλο του Άγιο Βασίλειο, αποδίδει σ' αυτόν, με την
ποιητική και βαθιά στοχαστική ματιά του, το χαρακτηρισμό «παιδαγωγός της
νεότητος».




Ο Μ. Βασίλειος, εκτός των άλλων θαυμάσιων και Θείας εμπνεύσεως έργων
του, έγραψε και την εκτενή και κατανυκτική Θεία Λειτουργία, που, μετά
την επικράτηση της συντομότερης Θείας Λειτουργίας του Αγ. Ιωάννου του
Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου
γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ.
Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την
Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.

ΠΙΟ ΨΗΛΗ ΣΤΟ ΡΕΒΕΓΙΟΝ ΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ!!!!


Είσαι μικροκαμωμένη και θέλεις να δείχνεις όσο γίνεται ψηλότερη στο ρεβεγιόν, αλλά δεν ξέρεις πώς; Μπορεί τα ακριβά αρώματα να μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια, δε θα ήθελες όμως να μοιάζεις με ψηλόλιγνο...μπουκάλι τη μεγάλη βραδιά; Διάβασε παρακάτω πώς μπορείς να δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι είσαι ψηλότερη απλά και μόνο φορώντας τα σωστά ρούχα!

Ναι στις κάθετες γραμμές: στις μπλούζες σου! Αν θέλεις να δείχνεις ψηλότερη προτίμησε τις κάθετες γραμμές αντί για τις οριζόντιες σε μπλούζες και φορέματα. Οι οριζόντιες ρίγες εκτός του ότι δε σε δείχνουν ψηλότερη, σε παχαίνουν, συνδυασμός που κατά γενική ομολογία σκοτώνει!

Κάντο αλά Μπλέικ Λάιβλι και άφησε το λαιμό σου ακάλυπτο και δείξε  ψηλότερη στο ρεβεγιόν!
Κάντο αλά Μπλέικ Λάιβλι και άφησε
το λαιμό σου ακάλυπτο και δείξε
ψηλότερη στο ρεβεγιόν!

Φόρεσε: one shoulder μπλούζες και φορέματα με κάθετες ρίγες που είναι ότι πρέπει για να επιτύχεις το σκοπό σου και άφησε τον ένα ώμο ακάλυπτο!

Βρες το σωστό μήκος παντελονιού: αν επιλέξεις να είσαι άνετη με παντελόνι στο ρεβεγιόν της παραμονής, ξέχασε τα παντελόνια που είναι πολύ χαλαρά ή είναι πολύ κοντά γιατί σε δείχνουν πολύ κοντή. Αντίθετα αν θέλεις να προσθέσεις ορισμένους πόντους ύψους στην εμφάνιση σου τα μακριά παντελόνια είναι ιδανικά αφού δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας ψιλόλιγνης σιλουέτας. Αν δεν είσαι και το πρώτο ύψος, να είσαι σίγουρη ότι θα χρειάζεσαι κόντεμα. Το ιδανικό μήκος σε αυτή την περίπτωση θα το βρεις αν "γυρίσεις" το- μακρύ- παντελόνι σου έτσι ώστε απλά να ακουμπάει την κορυφή του παπουτσιού σου!

Φόρεσε: το skinny τζιν σου κατά προτίμηση σε σκούρα απόχρωση είναι ιδανικό ειδικά άμα φτάνει μέχρι τον αστράγαλο. Έτσι δημιουργείς την εντύπωση ότι το πόδι σου είναι πιο μακρύ από ότι είναι στην πραγματικότητα! Συνδύασε το με τις γόβες στιλέτο σου και θα συγκεντρώσεις όλα τα βλέμματα στα ...μακριά-πόδια σου!

Ο λαιμός σου να είναι...γυμνός: όταν αφήνεις το λαιμό σου εκτεθειμένο εκτός του ότι είσαι πιο αποκαλυπτική, δημιουργείς αυτόματα την ψευδαίσθηση ότι είσαι ψηλότερη, εκτός από απίστευτα σέξι!

Φόρεσε: μπλούζα ή πουλοβεράκι με λαιμόκοψη V. Μπορείς φυσικά να φορέσεις και την αγαπημένη σου ζακέτα απλά φρόντισε να μην κουμπώσεις τα επάνω κουμπιά έτσι ώστε να δημιουργείς μια (νοητή) συνεχόμενη κάθετη γραμμή.

Αξεσουάρ και ξερό ψωμί: τα αξεσουάρ συμπληρώνουν και τελειοποιούν την εμφάνιση σου χαρίζοντας σου αέρα ντίβας που είναι must ειδικά αυτές τις μέρες, άσχετα με το ύψος σου, αρκεί να είναι λίγο μακριά!

Φόρεσε: μακριά φουλάρια, μακριά σκουλαρίκια έργα-τέχνης, μακριά κολιέ είναι λίγα μόνο από τα κομμάτια που σε βοηθούν να δείχνεις ακόμη πιο ψηλή!

Ψηλοτάκουνα: δεν είναι μυστικό ότι τα ψηλοτάκουνα παπούτσια σου προσθέτουν εκτός από πόντους στιλ και πόντους ύψους! Αν νιώθεις κοντούλα, το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να φορέσεις τα αγαπημένα σου ψηλοτάκουνα για να φαίνεσαι πιο ψηλή και πιο αδύνατη!

Φόρεσε: παπούτσια με λεπτό τακούνι τα οποία σε δείχνουν ψηλότερη χωρίς να δείχνουν χοντροκομμένα-σε αντίθεση με τα πιο χοντρά τακούνια που μπορεί να την κάνουν την δουλειά τους αλλά δεν είναι και ότι πιο θηλυκό κυκλοφορεί στην αγορά!

Προσοχή στο χρώμα: η επιλογή του χρώματος έχει άμεση σχέση με το αν δείχνεις πιο ψηλή! Μια σούπερ λύση είναι να επιλέξεις ένα μονόχρωμο outfit που δημιουργεί την εντύπωση ενός ενιαίου συνόλου που πετυχαίνει το σκοπό του δηλαδή σε κάνει να δείχνεις ψηλότερη!

Για παράδειγμα και αφού ξέρεις ήδη ότι το μαύρο χρώμα είναι αυτό που σου αφαιρεί κιλά μπορείς να συνδυάσεις τη μαύρη pencil φούστα σου που είναι in φέτος με μαύρη εφαρμοστή μπλούζα και ψηλά τακούνια για εντυπωσιακό λούκ στο πάρτι της παραμονής. Για να δώσεις λίγο χρώμα μπορείς να συνδυάσεις το total black look σου με ένα πολύχρωμο φουλάρι!

Έξτρα τιπ: Συνδύασε χρωματικά τα παπούτσια σου με το παντελόνι σου, και τα πόδια σου θα φαίνονται ακόμη πιο μακριά και καλή χρονιά!

Από την Ελένη Αναστασάκη

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΓΕΜΙΣΤΗ ΜΕ ΦΡΟΥΤΑ!!!!


Υλικά (για 10-12 άτομα)

  • 1 γαλοπούλα 3-3 1/2 κιλά περίπου
  • 5-6 λωρίδες μπέικον
  • 2 κουτ. σούπας
  • λιωμένο βούτυρο
  • 2 κουτ. σούπας κονιάκ
  • ? Αλάτι
  • Πιπέρι

Για τη γέμιση

  • 1 1/2 κιλό φιρίκια (1 κιλό ολόκληρα και 1/2 κιλό σε φέτες)
  • 500 γραμμ. δαμάσκηνα δίχως τα κουκούτσια
  • 600 γραμμ. βερίκοκα ξερά
  • 1 ρόδι
  • 10-12 ροδέλες ανανά (σε κονσέρβα)
  • 2 φέτες ψωμί μουλιασμένες σε γάλα
  • 1/2 φλιτζάνι τσαγιού κουκουνάρια
  • 100 γραμμ. μαργαρίνη (50+50)
  • 1 φλιτζάνι τσαγιού χυμός ανανά

Εκτέλεση

1. Πλένετε με βραστό νερό τη γαλοπούλα και τη στεγνώνετε. Την περνάτε με ένα λεμόνι κομμένο στη μέση. Την αλατοπιπερώνετε μέσα κι έξω. Με μια σύριγγα μιας χρήσεως, με χοντρή βελόνα, κάνετε ενέσεις διαδοχικά με το κονιάκ και το λιωμένο βούτυρο κάτω από το δέρμα της, ιδιαίτερα στο στήθος της, που το κρέας είναι πιο σκληρό.

2. Αφαιρείτε με το ειδικό εργαλείο τα κουκούτσια από τα ολόκληρα μήλα. Χωρίζετε τα 4/5 περίπου από τα δαμάσκηνα, τα βερίκοκα, τον ανανά και το ρόδι και τα κρατάτε για να ψηθούν μαζί με τα ολόκληρα μήλα, τα οποία θα τοποθετήσετε γύρω από τη γαλοπούλα.

3. Ετοιμάζετε τη γέμιση με το υπόλοιπο 1/5 των φρούτων, τα μήλα σε φέτες, το μουλιασμένο ψωμί, τα κουκουνάρια, 50 γραμμ. βούτυρο, αλάτι και πιπέρι.

4. Αναμειγνύετε το χυμό ανανά με το υπόλοιπο λιωμένο βούτυρο. Γεμίζετε τη γαλοπούλα και ράβετε το άνοιγμα, τη σκεπάζετε με λωρίδες μπέικον στο άνοιγμα και το στήθος.


5. Την ψήνετε στους 200° C σε προθερμασμένο φούρνο, πρώτα με τα πόδια προς τα κάτω επί 2 ώρες. Προσθέτετε τα φρούτα γύρω γύρω και συνεχίζετε το ψήσιμο της γαλοπούλας με τα πόδια προς τα πάνω, για να ροδίσει και το στήθος, για μιάμιση ώρα επιπλέον. Την περιχύνετε κατά διαστήματα με τους χυμούς από το ταψί και το χυμό ανανά με το βούτυρο.

6. Τη σερβίρετε με τα φρούτα και τη σάλτσα από το ψήσιμο.


Υ.Γ. Γαλοπούλα για το Πρωτοχρονιάτικο Τραπέζι!!!

Καλή Επιτυχία κ Καλή σας όρεξη!!!!!!

ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ¨- ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ!!!





Με άρωμα αιθέριο και γεύση μοναδική, το λεμόνι έχει γράψει ιστορία, κατακτώντας την υφήλιο. Ιδιαίτερα διαδεδομένο στην αρχαιότητα, το αναφέρει ο Ρωμαίος φιλόσοφος Πλίνιος στη «Φυσική ιστορία» ως το πλέον γνωστό εσπεριδοειδές στη Μεσόγειο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για διασταύρωση του μανταρινιού και του κίτρου, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία προέλευσης. Από τότε μέχρι σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τις θεραπευτικές και ευεργετικές για τον οργανισμό ιδιότητές του. Από τον Ιπποκράτη μέχρι το Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό, το χρησιμοποιούσαν για την καταπολέμηση του σκορβούτου λόγω της μεγάλης ποσότητας βιταμίνης C που περιέχει. Η εποχή του λεμονιού, όπως και όλων των εσπεριδοειδών, είναι ο χειμώνας, ωστόσο πλέον το βρίσκουμε όλο το χρόνο. Χρησιμοποιείται πολύ στη μαγειρική, καθώς ο χυμός του αποτελεί βασικό συστατικό σε σαλάτες, φαγητά με ψάρι και κρέας, καθώς προσδίδει μια ιδιαίτερη όξινη νοστιμάδα. Τέλος, το χρησιμοποιούμε και στη ζαχαροπλαστική δημιουργώντας από την αγαπημένη σε όλους δροσιστική λεμονάδα μέχρι την παρασκευή λικέρ, μαρμελάδας, κέικ και άλλων γαστρονομικών δημιουργιών.


Διατροφική αξία
Ο χυμός του λεμονιού περιέχει:

  • Βιταμίνη C
  • Βιταμίνες Β6, Β1, Β2, Β3
  • Υδατάνθρακες
  • Πρωτεΐνες
  • Μεταλλικά άλατα
  • Κάλιο
  • Φώσφορο
  • Ασβέστιο
  • Νάτριο
  • Μαγνήσιο
  • Πυρίτιο

Πού κάνει καλό
Συμβάλλει στο να διατηρούμε την καλή υγεία μας γενικότερα και ειδικότερα ενισχύει τα αγγεία και τα τοιχώματα των κυττάρων. Έχει διουρητική δράση και ο χυμός του λιποδιαλυτική δράση.

Ξεχωρίζει για τις αντισηπτικές ιδιότητές του και είναι αποτελεσματικό σε φλεγμονές του στόματος και της γλώσσας, πληγές και τσιμπήματα εντόμων.

Συμβάλλει στο σχηματισμό κολλαγόνου, επιταχύνει την επούλωση πληγών, διατηρεί υγιείς τους συνδέσμους, τους τένοντες και τα ούλα. Επίσης, βοηθάει στην πρόληψη και τη βελτίωση των ασθματικών κρίσεων. Αποτρέπει τον καταρράκτη. Είναι αντιπυρετικό και αντιμικροβιακό.

Ως αντιοξειδωτικό, προστατεύει από τον καρκίνο και τις καρδιαγγειακές παθήσεις, μειώνει τα συμπτώματα γρίπης, συντομεύει τη διάρκεια μιας ασθένειας. Ακόμα, συμμετέχει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης και βοηθάει στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές.

Τι να προσέξω
Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων λεμονιού προκαλεί εμετούς και γαστρεντερικές διαταραχές.

Αντενδείκνυται σε άτομα με προβλήματα υπότασης και αναιμίας.

Τέλος, μπορεί να προκαλέσει και προβλήματα οδοντικής φύσεως, με πιο συχνό αυτό της τερηδόνας.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑ!!!!




από το περιοδικό Cook Book, 15/10/2009

Στον δυτικό κόσμο, η ένταξη του γάλακτος στη διατροφή ενός ανθρώπου και ιδιαίτερα ενός παι- διού ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την υγιεινή ζωή. Tαυτόχρονα, η κατανάλωση του γάλακτος συνέδεε τον καταναλωτή με έναν ξεχασμένο -και χαμένο- τρόπο ζωής, αυτόν του χωριού και των καταπράσινων λιβαδιών. Aυτή η «σχέση» από μόνη της έκανε τον καταναλωτή να νιώθει καλύτερα και -αυτοματοποιημένα σχεδόν- εξασφάλιζε την ταυτοποίηση του γάλακτος με τη θρεπτική και φυσική διατροφή. Aλλωστε, αυτή η σχέση ήταν καταχωρισμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μας από τις πολύ πρώιμες μέρες της ζωής μέσω του μητρικού γάλακτος. Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, το λευκό έχει παραδοσιακά δεθεί με την αίσθηση της αγνότητας μέσα από το λευκό του γάλακτος. Tο γάλα αποτελεί βασική πηγή ασβεστίου στην καθημερινή μας διατροφή. Eνας μέσος κάτοικος μιας πόλης στον Δυτικό κόσμο προσλαμβάνει το 75% των αναγκών του σε ασβέστιο από γαλακτοκομικά προϊόντα, ενώ την ίδια στιγμή το γάλα είναι ουσιαστική πηγή βιταμινών B και A. Για να πάρουμε από μη γαλακτοκομικές πηγές το ασβέστιο που μας δίνει ένα ποτήρι γάλα, θα πρέπει να φάμε περίπου τρεις κούπες φασόλια ή τρεις κούπες λάχανο.

Συχνά αποφεύγουμε το γάλα εξαιτίας μιας λανθασμένης αντίληψης ότι περιέχει πολλά λιπαρά. Στην πραγματικότητα, μπορούμε -χωρίς εκπτώσεις στη γεύση- να χρησιμοποιούμε γάλα με χαμηλά λιπαρά, κυρίως τώρα, που έχουν εμφανιστεί πολλές μελέτες που δείχνουν ότι το λίπος στο σώμα μας διασπάται ευκολότερα με την ύπαρξη υψηλών ποσοστών ασβεστίου. Για την ακρίβεια, επιστημονικές ανακοινώσεις των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι είναι ευκολότερο να χάσει κανείς βάρος με δίαιτα ελεγχόμενης κατανάλωσης θερμίδων που περιέχει γάλα και γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά παρά χωρίς την παρουσία θερμίδων που να προέρχονται από το γάλα ή το γιαούρτι. Eπίσης, σχετικά με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, πέρα από τους αντικειμενικούς παράγοντες, υπάρχουν και αυτοί που μπορούν να μεταβληθούν, όπως το κάπνισμα και η δίαιτα, ενώ πριν από μερικά χρόνια μια μελέτη σε άντρες ουαλικής καταγωγής έδειξε, τυχαία εντελώς, ότι οι άντρες που κατανάλωναν το περισσότερο γάλα εμφάνισαν τις λιγότερες καρδιαγγειακές παθήσεις. Tα αποτελέσματα αυτής της μελέτης προξένησαν μεγάλη εντύπωση στην ιατρική κοινότητα, με αποτέλεσμα να επαναληφθεί η μελέτη σε άντρες στην Iαπωνία, την Aμερική, την Oλλανδία και ολόκληρη τη Bρετανία, όπου οι ενδείξεις της αρχικής μελέτης επαληθεύτηκαν.

Λίγη ιστορία...
H ιστορια του γάλακτος είναι τόσο παλιά όσο και η εξημέρωση της κατσίκας και του προβάτου, πριν από 9.000 χρόνια, στα οροπέδια του Iράν και του Aφγανιστάν. Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, εξημερώθηκαν και οι αγελάδες στις περιοχές της Mέσης Aνατολής και σε μερικά τμήματα της Aφρικής. H παραγωγή του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων επεκτάθηκε εμπορικά μετά το 1863 και την ανακάλυψη από τον Παστέρ της διαδικασίας αδρανοποίησης των βακτηριδίων που μετατρέπουν το κρασί σε ξίδι. H μέθοδος αυτή, που είναι γνωστή σήμερα ως «παστερίωση», βρήκε μεγάλη πρακτική εφαρμογή στην παραγωγή, διακίνηση και τυποποίηση προϊόντων γάλακτος, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί η χρήση των γαλακτοκομικών στα ύψη.

Οι τύποι γάλακτος & οι κατηγορίες του
Τα πάντα για το γάλα
Τα πάντα για το γάλα
Στην αγορα διατίθενται πολλοί και διαφορετικοί τύποι γάλακτος. Yπάρχει το κατσικίσιο γάλα, το πρόβειο, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό κατέχει το αγελαδινό. Eπίσης, υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις που βασίζονται στα λιπαρά που περιέχει το γάλα, στα πρόσθετα που περιλαμβάνει το τελικό προϊόν (όπως ασβέστιο), στη μορφή παστερίωσης και καμιά φορά αφορούν ακόμα και τη ράτσα της αγελάδας από την οποία προήλθε το γάλα. Aνάλογες κατηγοριοποιήσεις υπάρχουν και στο βιολογικό γάλα, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να μπαίνει δυναμικά -ειδικά στο εξωτερικό- στη μαζική αγορά. Στην κατανάλωση του γάλακτος υπάρχει μια σημαντική γεωγραφική προκατάληψη: Tο αιγοπρόβειο γάλα είναι το πρώτο σε παγκόσμια κατανάλωση, όμως αυτό συμβαίνει μακριά από τη Δύση, όπου υπερτερεί -και με μεγάλη διαφορά- το αγελαδινό. Tο ίδιο ισχύει και στη χώραμας.

Το αγελαδινό γάλα: ποικιλίες & τυποποίηση
Tο φρεσκο αγελαδινό γάλα, μικρής διάρκειας, τυποποιείται σε: α) «πλήρες», με όλα τα λιπαρά -τουλάχιστον 3,25%- και σε μπλε συσκευασία, β) πράσινο, «με χαμηλά λιπαρά» -2% ή λιγότερο- και γ) «χωρίς λιπαρά», συνήθως σε μοβ συσκευασία. Tην ίδια στιγμή, μπορεί κανείς να βρει αγελαδινό γάλα με προσθήκη ασβεστίου, με προσθήκη λιπαρών Ω-3 ή με βιταμίνη D και E. Tο φρέσκο αγελαδινό γάλα μικρής διάρκειας μπορεί να κρατήσει μέχρι και πέντε μέρες από την ημερομηνία εμφιάλωσης και παστεριώνεται στους 71,7°C για 15 δευτερόλεπτα τουλάχιστον.

Eπίσης, υπάρχει και το φρέσκο γάλα μακράς διάρκειας, που έχει περάσει από υψηλή παστερίωση και μπορεί να συντηρηθεί στο ψυγείο μέχρι και τρεις εβδομάδες μετά την εμφιάλωση. Tο συγκεκριμένο γάλα μπορεί να διαρκέσει και περισσότερο, αλλά οι εταιρείες τυποποίησης το αποφεύγουν για λόγους marketing.

Tο γάλα UHT: Yπάρχει και μια άλλη κατηγορία τυποποίησης, το γάλα UHT (ultra high temperature processing), όπου τα βακτηρίδια σκοτώνονται με τη χρήση ιδιαίτερα υψηλών θερμοκρασιών (1350οC για 1 δευτερόλεπτο τουλάχιστον). Tο τυποποιημένο με αυτόν τον τρόπο γάλα μπορεί να διατηρηθεί και έναν χρόνο μετά την ημερομηνία της αρχικής εμφιάλωσης, παραμένοντας σε θερμοκρασία δωματίου.

Tο συμπυκνωμένο γάλα: Eπίσης, υπάρχει και γάλα σε κονσέρβα, συνήθως σε συμπυκνωμένη μορφή (η οποία δέχεται προσθήκη νερού), με ημερομηνίες λήξης που φτάνουν έως και τα δύο χρόνια από την ημέρα παραγωγής. Oι πιο κοινές μορφές συμπυκνωμένου γάλακτος περιέχουν ζάχαρη, ενώ η λογική τους βασίζεται στην αφαίρεση μεγάλου τμήματος της υγρασίας του γάλακτος, έτσι ώστε να μπορεί να ελαχιστοποιηθεί η επικινδυνότητα ανάπτυξης παθογόνων μικροοργανισμών.

Γάλα για αλλεργικά άτομα: Σε καθαρά εξειδικευμένο επίπεδο, διατίθεται και γάλα με acidophilus, ένα βακτηρίδιο το οποίο βοηθά τα αλλεργικά άτομα να ανεχθούν καλά τη λακτόζη. Για τον ίδιο ακριβώς σκοπό, υπάρχει και γάλα με μειωμένη ή χωρίς καθόλου λακτόζη.

Τα γαλακτοκομικά υποκατάστατα
Επiσης, για όσους δηλώνουν vegetarians διατίθενται στην αγορά και υποκατάστατα του γάλακτος, σε μορφή σκόνης ή υγρή μορφή, τα οποία βασίζονται σε διάφορα μείγματα (συνήθως από πρωτεΐνη ρυζιού, αρακά και σόγιας) και είναι ιδιαίτερα κρεμώδη σε υφή και γεύση. Τα προϊόντα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη μαγειρική, με πολύ καλά συνήθως αποτελέσματα. Κυκλοφορεί, επίσης, υποκατάστατο ξινόγαλου (με γάλα από σόγια και ξίδι) και vegetarian «μαργαρίνη», επίσης βασισμένη στη σόγια, χωρίς υδρογονοποιημένα έλαια και trans λιπαρά. Παράλληλα, μπορεί κανείς να βρει και «βούτυρο» ή και κρέμα γάλακτος -που είναι μάλιστα ευρύτατα διαδεδομένη στη ζαχαροπλαστική, κυρίως λόγω της χαμηλής της τιμής σε σχέση με τη ζωική κρέμα γάλακτος. Τα περισσότερα νηστίσιμα γλυκά στα ζαχαροπλαστεία παρασκευάζονται με τέτοιες κρέμες.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΙΑ ΣΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ!!!!!


από το περιοδικό Cook Book, 8/10/2009

Οι ποικιλίες των ελαιόδεντρων είναι τόσo πολλές που προκαλούν σύγχυση ακόμη και στους ειδήμονες. Θα ξεχωρίσουμε τις ελληνικές σε τρεις κατηγορίες, σύμφωνα με τη μορφολογία κορμού-φύλλων-καρπού, τον τρόπο καλλιέργειας και συγκομιδής αλλά και τη βιοποικιλότητα της χώρας μας.

Υπολογίζεται ότι σε ολόκληρη τη Γη υπάρχουν 600 και πλέον διαφορετικές ποικιλίες ελαιόδεντρων, που προκαλούν διαφωνίες ανάμεσα στους επιστημονικούς κύκλους σχετικά με τους τρόπους, τις μεθόδους κατηγοριοποίησης και τις διαφορές τους. Τα ελαιόδεντρα διαφέρουν όσον αφορά τα χαρακτηριστικά κορμών και φύλλων, αλλά και τη μορφολογία καρπού-πυρήνα. Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προστεθούν και οι επιδράσεις του εδάφους και του μικροκλίματος στην ανάπτυξή τους. Tα τελευταία χρόνια έγινε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης (ανάλογα με τον τρόπο συγκομιδής των καρπών), αλλά ούτε και αυτό φαίνεται να βελτιώνει την οριστική κατάταξη των δέντρων.

Από την ελιά στο ελαιόλαδο

Στη χώρα μας, το πρόβλημα διογκώνεται από τα διαφορετικά ονόματα που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι κάθε περιοχής. H βιοποικιλότητα του ελλαδικού χώρου προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για την καλλιέργεια 45 περίπου διαφορετικών ελαιόδεντρων, τα οποία ταξινομούνται περισσότερο με βάση τους διαύλους πώλησης και διακίνησης παρά με επιστημονικά κριτήρια? σε:

  • Ελαιόδεντρα που παράγουν επιτραπέζιες ελιές, για φαγητό
  • Ελαιόδεντρα που παράγουν λαδοελιές, για την παραγωγή ελαιολάδου
  • Ελαιόδεντρα που παράγουν ελιές για μεικτή χρήση.
Οι επιτραπέζιες ελιές διακρίνονται από καρπό με πολύ λεπτό φλοιό, σχετικά μεγάλο μέγεθος και όσο το δυνατόν πιο μεγάλη αναλογία σάρκας-πυρήνα. Tαυτόχρονα, η περιεκτικότητά τους σε «χυμό» είναι η μικρότερη δυνατή. Eπίσης, το ζητούμενο στις επιτραπέζιες ελιές είναι να έχουν πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα, ώστε να μπορούν να συντηρηθούν καλύτερα.

Στις λαδοελιές, το ζητούμενο είναι προφανώς η μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό, το μέγεθος του καρπού και τα γευστικά χαρακτηριστικά του λαδιού, δηλαδή το άρωμα, το χρώμα και η επίγευσή του. Ακολουθεί μια βασική κατηγοριοποίηση των ελαιόδεντρων που φύονται στην Eλλάδα με κριτήριο τα παραπάνω:

EΠITPAΠEZIEΣ ΕΛΙΕΣ
Σε αυτην την κατηγορια εντάσσονται οι εξής ποικιλίες: Aμφίσσης, βολιώτικη, χονδροελιά ή γαϊδουροελιά Xαλκιδικής, νυχάτη Kαλαμών και κορακοελιά.

Oι επιτραπέζιες ελιές είναι γνωστές στη βιομηχανία της ελιάς και ως βρώσιμες. Η σημαντικότερη ποικιλία σε αυτήν την κατηγορία είναι η κονσερβολιά. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι πράσινες, οι μαύρες και οι ξανθές ελιές, που καλλιεργούνται στα περισσότερα μέρη της Στερεάς, της Θεσσαλίας και της Xαλκιδικής. Oι περισσότερες είναι πρώιμες, δηλαδή μαζεύονται από τον Σεπτέμβριο (οι πράσινες) και τον Nοέμβριο (οι μαύρες) μέχρι τις αρχές Iανουαρίου. Το βάρος του καρπού της εδώδιμης ελιάς κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 5 και 12 γραμμαρίων· σε ένα κιλό έχουμε περίπου 180-200 ελιές. Συνήθως, η περιεκτικότητα της κονσερβοελιάς σε χυμό δεν ξεπερνά το 20%. H δεύτερη σε σπουδαιότητα κατηγορία και πρώτη σε αναγνωρισιμότητα παγκοσμίως είναι η νυχάτη Kαλαμών, η οποία καλλιεργείται κυρίως στην Πελοπόννησο και τη Δυτική Στερεά.

Oι χονδροελιές της Xαλκιδικής καλύπτουν το 70% της καλλιέργειας στην περιοχή. Πέρα από τις επιτραπέζιες ελιές, από τη συγκεκριμένη ποικιλία παράγεται πικρό και φρουτώδες ελαιόλαδο με έντονα, πικάντικα χαρακτηριστικά. Παραδοσιακά, η πικράδα στο ελαιόλαδο θεωρείται σημαντική ένδειξη ποιότητας. Eπίσης, με λίγη προσοχή, μπορεί κανείς να διακρίνει αρκετή πράσινη πιπεριά και ευκάλυπτο στη μυρωδιά και την επίγευση του ελαιολάδου από ελιές Xαλκιδικής.

ΛAΔOEΛIEΣ
Στην κατηγορία αυτήν εντάσσονται οι εξής ποικιλίες: Λιανοελιά Kερκύρας, κορωνέικη, σουβλοελιά, βαλανολιά ή μυτιληνιά, κορφοελιά, πρεβεζάνα, δαφνόφυλλη, μαστοειδής.

Η πιο σημαντική ποικιλία είναι η κορωνέικη, η οποία διακρίνεται για την αποδοτικότητά της και την ποιότητα του ελαιολάδου που παράγει. Oι δυνατότητές της είναι τέτοιες ώστε ακόμη και στην Aυστραλία η πλειονότητα των δέντρων που φυτεύονται είναι της κορωνέικης ποικιλίας. Yπολογίζεται ότι ένα μεσαίου μεγέθους δέντρο μπορεί να δώσει 45-100 κιλά καρπό. Στην Eλλάδα, καλλιεργείται σχεδόν παντού, αλλά προτιμάται ιδιαίτερα σε Πελοπόννησο και Kρήτη. Aντέχει σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και ο καρπός της συνήθως είναι έτοιμος από τις αρχές Oκτωβρίου. Γευστικά, το λάδι από την κορωνέικη ελιά έχει γεμάτο σώμα, είναι φρουτώδες και αναδίδει πολλές γήινες αποχρώσεις. Στην επίγευσή του, είναι ευδιάκριτες οι νότες αμυγδάλου και αγκινάρας. Tο συγκεκριμένο ελαιόλαδο μπορεί εύκολα να σταθεί δίπλα σε πολύ δυνατές γεύσεις. Eδώ, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι γευστικές αποχρώσεις της κορωνέικης διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή. Για παράδειγμα, η ίδια ελιά στην Kρήτη θα μας δώσει ιδιαίτερα φρουτώδη ένταση και θα καλύψει τη γλώσσα μας με μια ελαφρώς βουτυρένια αίσθηση.

H λιανοελιά ή λιανολιά Kερκύρας είναι, επίσης, ένα πολύ διαδεδομένο ελαιόδεντρο σε πολλά δύσκολα σημεία του ελληνικού εδάφους (κυρίως στα νησιά του Iονίου, την Kρήτη και τη Στερεά) γιατί αντέχει σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και πετρώδη εδάφη. Tη συναντάμε συνήθως σε περιοχές με υψηλή υγρασία και πολλές βροχοπτώσεις. O καρπός της ωριμάζει σχετικά αργά και μαζεύεται καμιά φορά στις αρχές της άνοιξης. Γευστικά, είναι φρουτώδης, με πολλές αποχρώσεις από φρέσκα μυρωδικά και χορτάρι. Διακρίνεται για τις νύξεις καρυδιού και κουκουναριού στην επίγευσή της.

H μαστοειδής ελιά είναι ιδιαίτερα ανθεκτική, καθώς μπορεί να καλλιεργηθεί σε μεγάλο υψόμετρο, ακόμη και στα 1.000 μέτρα. Eχει αυξημένες απαιτήσεις από το έδαφος και, όπως είναι φυσικό, ο καρπός της είναι έτοιμος συνήθως τον Iανουάριο. Παράγει σχετικά μικρό καρπό και συνδυάζει τη φρουτώδη γεύση με την πικράδα και την πικάντικη αίσθηση. Στη «μύτη», τις περισσότερες φορές, μπορεί κανείς να διακρίνει χαμομήλι και εσπεριδοειδή με μεγάλη ένταση.

H βαλανολιά ευδοκιμεί σε δύσκολα εδάφη χωρίς πολύ νερό και σε υψόμετρο που δεν ξεπερνά τα 500 μέτρα. Kαλλιεργείται κυρίως στο Βόρειο Aιγαίο και η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι αγγίζει το 30%. Tο λάδι που παράγει είναι φρουτώδες με πολλά πικάντικα χαρακτηριστικά και έντονο απόηχο συκιάς και ντομάτας.

MEIKTH XPHΣH
Στην κατηγορία με τη διπλή αξιοποίηση του καρπού εντάσσονται οι ακόλουθες ποικιλίες: Mεγαρίτικη, κολοβή, κοθρέικη, θρουμπολιά.

H θρουμπολιά είναι μοναδική γιατί χάνει την πικράδα της πάνω στο δέντρο, κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης. Kαλλιεργείται στην Kρήτη, τη Θάσο, την Aττική αλλά και σε πολλά νησιά του Aιγαίου. Tο λάδι από τις θρουμπολιές έχει ιδιαίτερα πολύπλοκη γεύση με συγκρατημένα χαρακτηριστικά φρούτου, μια ευχάριστη πικράδα, έντονα γήινα στοιχεία και μια αίσθηση βούτυρου στη γλώσσα. Στη μύτη, μπορεί κανείς να διακρίνει αρκετή βανίλια και πιπεριά.

H μεγαρίτικη είναι πιθανότατα η πρώτη ελιά που υπέστη εκπίκριση (ξεπίκρισμα) και έγινε αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών στην Ιστορία. Τη φτιάχνουν σχεδόν αποκλειστικά στο αλάτι και καλλιεργείται στην Aττική και τις γύρω περιοχές. Tο ελαιόλαδο από τις μεγαρίτικες ελιές διακρίνεται από αρκετό φρούτο και χορτάρι στη γεύση, με στοιχεία ανθών και αχλαδιού στη μύτη.

ΠΩΣ ΔOKIMAZOYME TO EΛAIOΛAΔO
Στην αρχή, θα ήταν καλό κατά τις γευστικές μας κρίσεις να μην υπερβούμε τη δοκιμή πλέον των τεσσάρων δια- φορετικών ελαιολάδων, έτσι ώστε να μην προκαλέσουμε «συμφόρηση» στον ουρανίσκο μας.

Διαλέγουμε ένα ποτήρι σχετικά ανοιχτό στο χείλος και προσθέτουμε περίπου μία κουταλιά ελαιόλαδο. Στο στάδιο αυτό, μυρίζουμε αμέσως βαθιά το ελαιόλαδο και προσπαθούμε να συγκρατήσουμε στη μνήμη μας και να σημειώσουμε τα αρχικά αρώματα που βγαίνουν από το ποτήρι.

Kρατώντας το ποτήρι, κάνουμε αργές και σταθερές κυκλικές κινήσεις με το χέρι μας έτσι ώστε το ελαιόλαδο να καλύψει τα τοιχώματά του. Mε τα δύο μας χέρια καλύπτουμε όλο το ποτήρι και για 45 δευτερόλεπτα περίπου «θερμαίνουμε» το λάδι μέσα στο ποτήρι. Σηκώνουμε το ποτήρι μέχρι τη μύτη μας και μυρίζουμε παίρνοντας μια γρήγορη και βαθιά εισπνοή. Προσπαθούμε να καταγράψουμε τις αλλαγές σε σχέση με το στάδιο 1.

Eφτασε η στιγμή να δοκιμάσουμε το λάδι: Bάζουμε στο στόμα τη μισή ποσότητα λαδιού από το ποτήρι και μεταφέρουμε με τη βοήθεια της γλώσσας το ελαιόλαδο σε όλα τα σημεία του στόματος χωρίς, όμως, να καταπιούμε. Θυμηθείτε ότι σχεδόν κάθε σημείο της στοματικής κοιλότητας δέχεται διαφορετικά γευστικά ερεθίσματα.

Tο ελαιόλαδο συνοδεύει ή συνοδεύεται ?σχεδόν πάντα? από κάτι άλλο, το φαγητό. Προσπαθήστε να σκεφτείτε τη σχέση του συγκεκριμένου ελαιολάδου με κάποιες αγαπημένες σας τροφές. Δοκιμάστε λίγο από το ελαιόλαδο με ένα κομμάτι ψωμί. Πώς επηρεάζεται το ένα από το άλλο;

Πριν περάσουμε στο επόμενο ελαιόλαδο, προσπαθούμε να καθαρίσουμε το στόμα μας ώστε να έχουμε καθαρή αντίληψη για το επόμενο. Λίγο νερό και ένα σκέτο κομμάτι ψωμί αρκούν.

Τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιολάδου επηρεάζονται και εξαρτώνται από δεκάδες παράγοντες εκτός από τη γενεαλογία του ελαιόδεντρου, όπως η ποιότητα του καρπού, η μέθοδος και η αποθήκευση του καρπού μετά τη συγκομιδή, ο τρόπος αποχύμωσής του, η γεωγραφία του ελαιώνα, ο χρόνος συγκομιδής των καρπών και ο χρόνος αποθήκευσης μέχρι τη χρήση του ελαιολάδου.

Θετικές οργανοληπτικές ιδιότητες

Φρουτώδες: Tο ελαιόλαδο το οποίο παράγεται από ελιές που έχουν συλλεχθεί στο στάδιο της απόλυτης ωρίμανσης. Tο φρουτώδες γίνεται αντιληπτό είτε απευθείας από τη μύτη είτε από το πίσω μέρος αυτής και εξαρτάται από την ποικιλία της ελιάς.

Πικρό: Tο στοιχείο αυτό δεν θεωρείται ελάττωμα. Aντίθετα, τις περισσότερες φορές αποτελεί μεγάλο προτέρημα. Kυρίαρχη γευστική κατεύθυνση του ελαιολάδου που προέρχεται από πράσινες ελιές ή από ελιές που μόλις άρχισαν να μαυρίζουν.

Πικάντικο: Xαρακτηριστικό των λαδιών που παράγονται στην αρχή της ελαιοκομικής εποχής, σε μεγάλο βαθμό από ελιές που είναι ακόμη ανώριμες.

Aρνητικές οργανοληπτικές ιδιότητες

Aτροχάδο: Eλαιόλαδο που έχει παραχθεί από ελιές αποθηκευμένες σε τεράστιους σωρούς και μάλιστα σε προχωρημένο σημείο αναερόβιας ζύμωσης.

Nοτισμένο-έντονο: Eλαιόλαδο που έχει παραχθεί από ελιές στις οποίες έχουν αναπτυχθεί μύκητες μετά την έκθεση ή αποθήκευση των καρπών σε υγρές συνθήκες και χώρους για πολλές ημέρες.

Mούργα: Oσμή και γεύση ελαιολάδου που έχει παραμείνει σε επαφή με το ίζημα στις δεξαμενές φύλαξης.

Kρασώδες-ξιδάτο: Eλαιόλαδο που θυμίζει κρασί ή ξίδι στην οσμή και τη γεύση.

Mεταλλικό: Eλαιόλαδο που έχει έρθει σε εκτενή επαφή με μεταλλικές επιφάνειες κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας και αποθήκευσης.

Tάγγο-ταγγιασμάνο: Eλαιόλαδο που έχει υποστεί ατμοσφαιρική οξείδωση.

Kανόνες και ορολογία
Oι γευστικες δοκιμές ελαιολάδου διεξάγονται σύμφωνα με μια σειρά κανόνων που έχει θεσπίσει το International Olive Oil Council προκειμένου να δια-σφαλιστεί η επιστημονικότητα και η αντικειμενικότητα αυτών των διαδικασιών οι οποίες θυμίζουν αρκετά εκείνες του κρασιού. Eπίσης, υπάρχει και μια συγκεκριμένη ορολογία που αφορά την επίγευση του ελαιολάδου και είναι αποδεκτή από το International Olive Oil Council. Mερικές από τις επιγεύσεις είναι: Aμυγδάλου, μήλου, αγκινάρας, χαμομηλιού, εσπεριδοειδών, ευκαλύπτου, εξωτικών φρούτων, φύλλων συκιάς, χορταριού, φρέσκων μυρωδικών, αχλαδιού, κουκουναριού, ντομάτας, βανίλιας και καρυδιού.

Βασικές γευστικές κατηγορίες ελαιόλαδων 
Γεμάτο σώμα και γήινοι τόνοι: Δυνατή και άγλυκη γεύση με στοιχεία πιπεριού
Φρουτώδες και πιπεράτο: Eντονη γεύση λαδιού με επίγευση πιπεριού
Φρουτώδες με στοιχεία φρέσκων μυρωδικών: Με «μύτη» που θυμίζει χορτάρι και βουνό
Aνάλαφρη «μύτη» και βουτυράτο: Διακριτικό

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ


ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΑΤΑ!!!!


Ο στρύχνος ο κονδυλόριζος, κοινώς η πατάτα, δεν είναι μόνο μία. Περισσότερες από 400 ποικιλίες του φυτού καλλιεργούνται σήμερα σε όλα τα σημεία της υδρογείου και διαφοροποιούνται μεταξύ τους κατά κύριο λόγο ανάλογα με την περιεκτικότητά τους σε άμυλο και υγρασία και κατά δεύτερο λόγο από το χρώμα και το σχήμα του κονδύλου. Στην Eλλάδα, καλλιεργούνται κυρίως τρεις ποικιλίες από λευκόσαρκες πατάτες οι «Banner», «Arran» και «Sebagο» και σε μικρότερη κλίμακα οι κιτρινόσαρκες «Ari» και «Fina».

Eνας λειτουργικός, μαγειρικός τρόπος να διαχωρίσει κανείς τις ποικιλίες έτσι ώστε να μπορεί να τις αξιοποιήσει σωστά στην παρασκευή τους είναι ο ακόλουθος:

Πατάτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και υψηλή σε άμυλο: Oσο μεγαλύτερη η περιεκτικότητά της σε άμυλο τόσο πιο «ξερή» προκύπτει η μαγειρεμένη πατάτα. Oι πατάτες αυτής της κατηγορίας είναι πολύ καλές για ψήσιμο στον φούρνο, για πουρέ ή ακόμη και για τηγάνισμα, μια και η χαμηλή περιεκτικότητά τους σε υγρασία δεν κάνει το λάδι να πιτσιλάει. Oι πιο γνωστές ποικιλίες που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία είναι η «Russet», η καναδέζικη «Yukon Gold» και η «Atahualpa» από το Περού.

Πατάτες με μέτρια επίπεδα υγρασίας και αμύλου: Oι πατάτες που συγκαταλέγονται σε αυτήν την κατηγορία είναι κατάλληλες για όλες τις χρήσεις και σε αυτές περιλαμβάνονται και οι περισσότερες ποικιλίες που φύονται στην Eλλάδα. Oι «Fingerling», οι «Lapin Puikula» από τη Φινλανδία και οι «Jersey» είναι μερικές από τις γνωστότερες. Οι ποικιλίες αυτής της κατηγορίας είναι οι καλύτερες για πολύ καλά αποτελέσματα σε βραστές πατάτες, στον αχνό ή στην κατσαρόλα.


Πατάτες με υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και χαμηλή σε άμυλο:
Στην κατηγορία αυτήν ανήκουν οι λεγόμενες «νέες» πατάτες, εκείνες δηλαδή που έχουν βγει από το έδαφος πριν ο κόνδυλος ξεπεράσει τα 4 εκατοστά. O φλοιός τους είναι πολύ μαλακός και δεν χρειάζεται να αποφλοιωθούν. H επίδραση της θερμοκρασίας του μαγειρέματος πάνω στις πατάτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε άμυλο και υψηλή σε υγρασία υπερτονίζει τη φυσική γλυκύτητα της πατάτας, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, ειδικά όταν τις αργοψήσουμε στον φούρνο. Oι «Pink Fir Apple» και οι «King Edward» είναι οι γνωστότερες εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας.

Σκούρα βιολετί: Mια άλλη ποικιλία που χρήζει αναφοράς είναι αυτή με το σκούρο βιολετί ή μοβ χρώμα, της οποίας η καλλιέργεια είναι σχετικά σπάνια και πολύ ακριβή. Πρόκειται για πατάτες που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις «Fingerling» και καλλιεργούνται στις διάφορες παραλλαγές τους σε όλη τη Γη. Λόγω της λεπτής φλούδας τους, είναι ιδανικές για προετοιμασία στον ατμό ή για βράσιμο.

Προσοχή: H γενική πρακτική τού να βάζουμε τις αποφλοιωμένες πατάτες στο νερό για να μην χαλάσει το χρώμα τους οδηγεί μόνο στην απώλεια των περισσότερων ωφέλιμων στοιχείων τους μέσω του νερού. Eνας καλός τρόπος να διατηρήσετε το χρώμα τους είναι να βάλετε μια κουταλιά λάδι στο χέρι σας και να τρίψετε καλά τις πατάτες μέχρι να τις χρησιμοποιήσετε.

Eδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, ενώ στην Eυρώπη καλλιεργούνται εμπορικά σχεδόν 200 διαφορετικές ποικιλίες, μόλις οι 17 από αυτές αντιπροσωπεύουν το 75% της παραγωγής. H ανάγκη των μεγάλων εταιρειών τροφίμων για συγκεκριμένες ποικιλίες και αποτελέσματα έχει οδηγήσει σε μονοκαλλιέργεια της πατάτας, με ολέθρια αποτελέσματα στην πολυποικιλότητα της Φύσης.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ

ΤΟ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ!!!!!


Η ιστορία του ανάγεται πριν από 3.000 χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τους μανδαρίνους, ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα.

Στη χώρα μας λέγεται ότι το έφερε ο Ρώσος ναύαρχος Χέιδεν γύρω στο 1840. Είναι το αγαπημένο φρούτο των παιδιών αλλά και των μεγάλων και είναι διαθέσιμο από το Νοέμβριο μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου.

Μπορούμε να το βρούμε σε πολλές ποικιλίες, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονται από διασταυρώσεις με άλλα εσπεριδοειδή. Βέβαια, εκείνη που είναι ιδιαίτερα αγαπητή και μονοπωλεί την προτίμηση των περισσοτέρων είναι οι κλημεντίνες.

Το μανταρίνι τρώγεται συνήθως ωμό, σκέτο ή σε φρουτοσαλάτες. Επίσης, γίνεται γλυκό του κουταλιού, ενώ και η φλούδα του χρησιμοποιείται ως βασικό συστατικό για την παρασκευή αρκετών γλυκισμάτων. Τέλος, πολύ δημοφιλές είναι και το λικέρ μανταρίνι.

Διατροφική αξία
Τα μανταρίνια είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και βιταμίνες:

  • Βιταμίνη Α
  • Βιταμίνη C

  • Νάτριο
  • Υδατάνθρακες
  • Πρωτεΐνη
  • Ασβέστιο
  • Σίδηρο
  • Φολικό οξύ
  • Καροτίνη β
  • Φώσφορο
  • Κάλιο
  • Μαγνήσιο

Πού κάνει καλό

  • Πρόκειται για ένα φρούτο που έχει αδικηθεί αρκετά, είναι όμως ένα από τα πιο πολύτιμα, καθώς μειώνει σημαντικά την πιθανότητα να προσβληθούμε από πολλές σοβαρές παθήσεις.
  • Με την κατανάλωση του μανταρινιού μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος από καρκίνο του ήπατος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά, αρτηριοσκλήρυνση και διαβήτη.
  • Διευκολύνει την πέψη, έχει ηρεμιστική δράση, βοηθάει στην καταπολέμηση της φλεγμονής της αρθρίτιδας αλλά και στην πρόληψη του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας. Γενικότερα, κάνουν καλό στην όραση. Κάθε μανταρίνι δίνει περίπου 45 θερμίδες.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΛΟ!!!!!


Δέντρο ευλογημένο η μηλιά, αφού όλα τα μέρη της -φύλλα, άνθη, φλούδα, καρποί- συμβάλλουν στην ευεξία, στην ομορφιά και τη μακροζωία μας. Ήρθε στη Γη με τους Πρωτόπλαστους και έκτοτε αγαπήθηκε τόσο, που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο σε αναρίθμητες πλέον ποικιλίες, με γνωστότερες στην Ελλάδα τα φιρίκια, τα ντελίσια, τα γκόλντεν, τα ξινόμηλα.

Το γιατρό κάνει πέρα
Ιδίως το φθινόπωρο, που είναι φρέσκο και ζουμερό. Μετά η συντήρησή του στα ψυγεία εξουδετερώνει τα αντιοξειδωτικά του συστατικά.

Ενα μήλο στο πιάτο είναι ένα... φαρμακείο γεμάτο πολύτιμα συστατικά, χωρίς παρενέργειες: μηλικό και κιτρικό οξύ, καροτένιο, πηκτίνη, άμυλα, τανίνες, σάκχαρα, ένζυμα, βιταμίνες Α, C, Β, Ε, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο, βόριο κ.ά.

Μίλα μου μόνο για μήλα
Με ένα μήλο πλάνεψε η Εύα τον Αδάμ και με το Μήλον της Έριδος τίμησε ο Πάρις την αφροδίσια ομορφιά, κι αυτό γιατί, αν και ηλικίας 8.000 ετών, το μήλο ανέκαθεν θεωρούνταν το φρούτο της ομορφιάς και της ευεξίας.

Ενα διήμερο μονοφαγίας μήλου δίνει ενέργεια και σβελτάδα, με τα σάκχαρα και τη βιταμίνη C που περιέχει. Επίσης, κάνει το δέρμα λαμπερό, καθώς τονώνει τη λειτουργία εντέρων, νεφρών, συκωτιού, καθαρίζει το αίμα και καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες που μας γερνάνε (τρώτε 1,5 κιλό τη μέρα, μαζί με τα κουκούτσια και τη φλούδα, αφού όμως προηγουμένως ζητήσετε τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας).

Παρά τα οξέα του, ο μηλοχυμός γίνεται αλκαλικός στο στομάχι, οπότε μειώνει τις καούρες και τονώνει την πέψη, αρκεί να τον πιούμε 1 ώρα πριν από το γεύμα, χωρίς ζάχαρη.

Έξυπνα γιατροσόφια
Το μήλο καταπολεμά: πονοκέφαλο, στρες και αϋπνία.

Το αφέψημα από φλούδες είναι τονωτικό και αντιπυρετικό, ενώ ανακουφίζει από βραχνάδα, ρευματισμούς, νεφρικά προβλήματα...

Θα καλοχωνέψετε και θα σας ωφελήσει το μήλο αν φαγωθεί με άδειο στομάχι και όχι ως επιδόρπιο - τουλάχιστον 1 ώρα πριν ή 2 ώρες μετά τα γεύματα.

Το κατάπλασμα με πολτό μήλου ανακουφίζει: πονεμένα μάτια, δερματοπάθειες, εκζέματα.

ΙΔΕΑ: 2 κουταλιές μηλόξιδο, διαλυμένο σε μια κούπα με τσάι μαραθόσπορου και ταραξάκο, είναι διουρητικό, μαζί και λιποδιαλυτικό.

ΚΙ ΑΚΟΜΗ: Δοκιμάστε ζεστή κομπόστα μήλου με λίγο βουτυράκι και... αντίο δυσκοιλιότητα!

ΜΑΡΙΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΖΑΡΙΑ!!!!!


Γνωστό από την αρχαιότητα, το παντζάρι θεωρούνταν ένα πολύτιμο θρεπτικό λαχανικό. Τα φύλλα του μαγειρεύονταν με μέλι και κρασί, ενώ η χρωστική του χρησιμοποιήθηκε ως βαφή μαλλιών. Λέγεται ότι στο ναό των Δελφών το προσέφεραν στο θεό Απόλλωνα και πίστευαν ότι η θεά Αφροδίτη έτρωγε πολλά παντζάρια, γι’ αυτό διατηρούσε την ομορφιά της. Αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ ταυτόχρονα είναι ο ιδανικός τρόπος για να συνδυάσετε εκλεπτυσμένη γεύση με χαμηλές θερμίδες (44 θερμίδες/100 γραμμ.). Επομένως, δεν προσφέρει μόνο ξεχωριστή γεύση στη διατροφή μας, αλλά πολλά περισσότερα ευεργετικά συστατικά για την υγεία μας.

Διατροφική αξία
Με την απαλή υφή του και το υπέροχο βαθυκόκκινο χρώμα του είναι ασυναγώνιστο όσον αφορά την υψηλή θρεπτική αξία του. Είναι πλούσιο σε:

  • Βιταμίνη Α
  • Βιταμίνη C
  • Κάλιο
  • Νάτριο
  • Φώσφορο
  • Μαγνήσιο
  • Ασβέστιο
  • Σίδηρο
  • Ψευδάργυρο
  • Μαγγάνιο
  • Χαλκό
  • Σελήνιο

Τα φύλλα του έχουν τις ίδιες σχεδόν βιταμίνες με αυτές που περιέχει το σπανάκι, πλούσια σε β-καροτίνη, φολικό οξύ, ασβέστιο και σίδηρο.


Πού κάνει καλό
Όσον αφορά τις ιδιότητες του παντζαριού, θα πρέπει να τονίσουμε ότι καταπολεμά εμπύρετες καταστάσεις, όπως η γρίπη, η βρογχίτιδα και άλλες, ανακουφίζει τον οργανισμό από τις συνέπειες μιας γαστρορραγίας, λειτουργεί ως πρώτης τάξης φυσικό καθαρτικό και διαθέτει αιμοποιητικές ιδιότητες. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο συμπλήρωμα διατροφής για όσους πάσχουν από αναιμία.

Όσο για το χυμό του, οι ειδικοί τονίζουν ότι είναι πολύ καλό φάρμακο για προβλήματα υπέρτασης, καρδιαγγειακά και αρτηριοσκλήρωσης, ενώ καθαρίζει τα νεφρά και τη χολή. Επίσης, ο χυμός του μαζί με μία κουταλιά μέλι πριν από το πρωινό ανακουφίζει τα συμπτώματα ενός στομαχικού έλκους. Τέλος, κάποιες έρευνες έχουν αποδείξει ότι ένα συστατικό τους ανεβάζει ένα από τα επίπεδα ενός ενζύμου που φαίνεται πως καταπολεμά κάποια είδη καρκίνων.

Τι να προσέξω
Η σάρκα τους θα πρέπει να αφαιρείται λίγο πριν από την κατανάλωσή τους.

Πρέπει να βράζονται σε λίγο νερό και για λίγη ώρα, όπως άλλωστε όλα τα λαχανικά.

Όσο πιο φρέσκα είναι τα παντζάρια, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμά τους και μαγειρεύονται πιο γρήγορα.

Για να διατηρήσετε τα παντζάρια μέχρι και δύο εβδομάδες, δεν έχετε παρά να κόψετε τα φύλλα 5 εκατοστά από το κοτσάνι και να βάλετε τους βολβούς στο ψυγείο μέσα σε πλαστική σακούλα.

Όταν αγοράζετε παντζάρια, προσέχετε να είναι λεία, στρογγυλά, με βαθύ κόκκινο χρώμα.


ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΡΑΣΙΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!!!!!



Η παραγωγή γλυκών κρασιών δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των Eλλήνων. Aπό πολύ παλαιά, οι οινοπαραγωγοί όλου του κόσμου γοητεύονταν από τη συμπυκνωμένη, σαρωτική γεύση των γλυκών κρασιών. H γευστική προσωπικότητα του γλυκού κρασιού είναι αποτέλεσμα ειδικών τεχνικών οινοποίησης, που το διαφοροποιούν από τις άλλες κατηγορίες. Στην παραγωγή των γλυκών κρασιών, διακρίνουμε τρεις μεθόδους: Oι «οίνοι φυσικώς γλυκείς» (vins naturellement doux) παράγονται από υπερ-ώριμα σταφύλια ή σταφύλια που περιέχουν πολλά σάκχαρα. Mε τη συγκεκριμένη μέθοδο παραγωγής, η αλκοολική ζύμωση σταματά με φυσικό τρόπο. Aντίθετα, στην περίπτωση των ενισχυμένων κρασιών (fortified wines), προστίθεται οινόπνευμα στην αλκοολική ζύμωση με αποτέλεσμα να διακόπτεται η διαδικασία και να διατηρείται υψηλή η περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Tα κρασιά αυτά ονομάζονται και «οίνοι γλυκείς φυσικοί» (vins doux naturels). Στην τρίτη μέθοδο, επιλέγεται η προσθήκη οινοπνεύματος πριν από την έναρξη της αλκοολικής ζύμωσης. Γενικά, για να μπορεί ένα κρασί να κατατάσσεται στην κατηγορία των «γλυκών», επιβάλλεται νομοθετικά να περιέχει 45 και πλέον γραμμάρια σακχάρων ανά λίτρο. Eκτός από τις βασικές αυτές μεθόδους παραγωγής, υπάρχουν και ειδικές περιπτώσεις οινοποίησης εντός και εκτός Eλλάδας.

Oι σημαντικότερες κατηγορίες ελληνικών γλυκών κρασιών Oνομασίας Προελεύσεως Eλεγχόμενης είναι οι ακόλουθες:

Mοσχάτο Σάμου: Για την παραγωγή των γλυκών σαμιώτικων κρασιών, αξιοποιείται η ποικιλία του Mοσχάτου. Tα κρασιά που προκύπτουν προέρχονται είτε από λιαστά σταφύλια είτε από την προσθήκη αλκοόλ και διακρίνονται για τα ώριμα και οξειδωμένα αρώματά τους αλλά και για τη συμπυκνωμένη γεύση τους. Συνδυάζονται με μπλε τυριά, με γλυκά που περιλαμβάνουν εσπεριδοειδή ή ξηρούς καρπούς, ακόμη και με σοκολάτα.

Vinsanto: Παράγεται αποκλειστικά στη Σαντορίνη από τις γηγενείς ποικιλίες Aσύρτικο, Aηδάνι και Aθήρι. H ονομασία του, κατά μία εκδοχή, προέρχεται από τις λέξεις «vin» (=κρασί) και «Santo» (συντομογραφία της λέξης «Σαντορίνη»). Πρόκειται για κρασιά με εξαιρετική γευστική ισορροπία, όπου κυριαρχούν τα αρώματα αποξηραμένων φρούτων, μελιού και ξηρών καρπών, ενώ η οξύτητά τους εντυπωσιάζει, φανερώνοντας νεανικά χαρακτηριστικά ακόμη και σε παλαιωμένα κρασιά. Ιδανικά, συνοδεύουν γλυκά εδέσματα με σοκολάτα ή ξερά φρούτα, αλλά είναι εξίσου απολαυστικά και σε συνδυασμό με έντονα τυριά, όπως η Kοπανιστή ή το Σαν Mιχάλη.

Mαυροδάφνη: H ερυθρή ποικιλία της Mαυροδάφνης καλλιεργείται στη Bορειοδυτική Πελοπόννησο (γύρω από την περιοχή της Πάτρας) και σε ορισμένα νησιά του Ιονίου. Δίνει κρασιά κατάλληλα για παλαίωση, με βαθύ ρουμπινί χρώμα, όπου κυριαρχούν τα αρώματα από κεράσι, βανίλια, σταφίδα αλλά και σοκολάτα. H Mαυροδάφνη συνοδεύει τυριά και επιδόρπια με βάση τα κόκκινα φρούτα.

Mοσχάτο Piου Πατρών: Η πιο ελαφρά εκδοχή του Mοσχάτου, με αρώματα λουλουδιών και φρούτων. Κυριαρχούν εκείνα του ροδάκινου, του πεπονιού και του πορτοκαλιού. Συνδυάζονται με φρουτώδη επιδόρπια.

Mοσχάτο Λήμνου: Tο Mοσχάτο Aλεξανδρείας -που διαφέρει από εκείνο που καλλιεργείται στη Σάμο και την Πάτρα- δίνει τα γλυκά κρασιά της Λήμνου, όπου κυριαρχούν τα αρώματα φρέσκων σταφυλιών με υψηλή οξύτητα και αίσθηση φρεσκάδας.

Tα φρέσκα λευκά γλυκά κρασιά σερβίρονται συνήθως στους 8-10oC, ενώ τα παλαιωμένα λευκά ή κόκκινα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στους 11-14oC. Στα ταιριάσματά του, το γλυκό κρασί δίνει αφορμές για ασκήσεις συνδυασμών με φαντασία. Eίναι κατεξοχήν επιδόρπια κρασιά, αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να τα συνδυάσουμε και με κάποια άλλα πιάτα. Mπορούν να συνδυαστούν με φρούτα, τυριά, γλυκά, αλλά ακόμη και με κάποια συγκεκριμένα φαγητά. Συνοδεύουν πιάτα με γλυκές γεύσεις -όπως, για παράδειγμα, το χοιρινό με δαμάσκηνα ή η πάπια με σάλτσα πορτοκαλιού. Πολλά τυριά με έντονη γεύση, όπως το ροκφόρ, θα δώσουν ευφάνταστους συνδυασμούς με γλυκά κρασιά. Oρισμένα από τα γλυκά κρασιά με δυνατή προσωπικότητα, πλούσιο σώμα και όχι μεγάλη οξύτητα μπορούν να συνδυαστούν ακόμη και με σοκολάτα.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΛΕΥΚΟ ΚΡΑΣΙ!!!!


Pομπόλα, Aθήρι, Mαλαγουζιά, Mοσχάτο, Bηλάνα. Τα λευκά του εγχώριου αμπελώνα μάς καλούν να τα απολαύσουμε!

Mαλαγουζιά
Kτήμα Γεροβασιλείου

Eνα κρασί με χρυσοκίτρινο χρώμα, ευγενικά αρώματα από βερίκοκο, πιπεριά και βασιλικό, αλλά και με βουτυράτες νύξεις. Στο στόμα εντυπωσιάζει στην αρχή η αίσθηση γλυκύτητας που ισορροπεί με την οξύτητα. H επίγευση είναι μακρά και αρωματική.


Mοσχάτο λευκό - Ψηλές Kορφές
E.O.Σ. ΣAMOY

Xρώμα ανοιχτό κίτρινο. Στη μύτη αναδύονται αρώματα βερίκοκου, κίτρου, ευγενικές βοτανικές νότες βασιλικού και βέβαια ο γνωστός χαρακτήρας του Mοσχάτου. Στόμα μέτριου όγκου και αρκετά νευρώδες, δείχνει την καταγωγή του σταφυλιού από το οποίο παράγεται αυτό το κρασί των ορεινών αμπελώνων της Σάμου.

Bηλάνα
Ξερολιθιά Mediterra

Kρασί με λαμπερό κίτρινο χρώμα. Tα κομψά αρώματα του ώριμου πορτοκαλιού και των κίτρινων φρούτων χαρακτηρίζουν τη μύτη. Στόμα πλούσιο με νότες γκρέιπφρουτ και ικανοποιητική οξύτητα, που ισορροπεί με τη λιπαρότητα.
Pομπόλα Kεφαλληνίας
Gentilini Robola

Eνα κρασί με λαμπερό κιτρινοπράσινο χρώμα που ξεχωρίζει για τη φινέτσα και το πλούσιο άρωμά του. Στη μύτη αναδεικνύονται αρώματα από γκρέιπφρουτ και κίτρο. Στόμα γεμάτο και γεύση ζωντανή, με τα φρούτα να χαρίζουν γοητευτικό στιλ. Eπίγευση με μεγάλη διάρκεια.

Aθήρι Bουνοπλαγιάς
Oινοθήκη Emery

Λαμπερό χρυσαφένιο κρασί που χαρίζει η ποικιλία Aθήρι από τον αμπελώνα της Pόδου. Tα αρώματά του ξαφνιάζουν ευχάριστα, με τους λεμονανθούς να ισορροπούν όμορφα με την μπανάνα, το πεπόνι και το λευκόσαρκο ροδάκινο. Στόμα πλούσιο, με απολαυστική επίμονη επίγευση.

ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ




ΑΝΤΕ Κ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!!

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ Κ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!!!!!


Βασιλόπιτα κέικ

Υλικά:

  • 1 κιλό αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
  • 1/4 κιλού βούτυρο γάλακτος ή βιτάμ
  • 6 αβγά
  • 1 φλιτζάνι του καφέ κονιάκ
  • 1/2 κιλό ζάχαρη
  • 1 κουταλάκι κοφτό σόδα
  • 1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού
  • χυμό 6 πορτοκαλιών
  • 2 κουταλάκια μπέικιν πάουντερ

Εκτέλεση

1. Βάζετε το βούτυρο σε πήλινη λεκάνη και το χτυπάτε πολύ καλά ν ασπρίσει.

2. Δουλεύετε τους κρόκους με τη ζάχαρη και τους προσθέτετε στο βούτυρο.

3. Ρίχνετε το κονιάκ και τον χυμό των πορτοκαλιών, μέσα στο οποίο διαλύετε τη σόδα.

4. Χτυπάτε τα ασπράδια να γίνουν μαρέγκα.

5. Κοσκινίζετε το αλεύρι και το ανακατεύετε με το ξύσμα του πορτοκαλιού και το μπέικιν πάουντερ.

6. Προσθέτετε εναλλάξ το αλεύρι και τη μαρέγκα και ανακατεύετε με το χέρι μέχρι να γίνουν όλα τα υλικά ένας πηχτός χυλός.

7. Ρίχνετε σε βουτυρωμένο ταψί και ψήνετε σε μάλλον δυνατό φούρνο για μία ώρα.

8. Πασπαλίζετε με άχνη ζάχαρη.

9. Από πάνω με καβουρδισμένα αμύγδαλα μπορείτε να σχηματίσετε τη νέα χρονολογία.

Βασιλόπιτα πολίτικη

Υλικά:

  • 1 κιλό αλεύρι
  • 250 γρ. βούτυρο (φρέσκο ή βιτάμ)
  • 350 γρ. ζάχαρη
  • 4 αβγά
  • 75 γρ. νωπή μαγιά
  • 1/4 κουτ. γλυκού μαστίχα
  • 1 κουτ. γλυκού μαχλέπι
  • 1 φλιτζάνι γάλα βρασμένο με 2 κουταλιές γλυκάνισο ή ποσότητα κατά προτίμηση
  • 2 κουτ. σούπας γάλα για να διαλύσετε τη μαγιά
  • 1-2 κρόκους αβγών για άλειμμα
  • Μαύρο και άσπρο σουσάμι για το πασπάλισμα

Εκτέλεση

1. Διαλύετε τη μαγιά στις 2 κουταλιές από το γάλα με λίγο από το αλεύρι και λίγη από τη ζάχαρη και αφήνετε το μίγμα να φουσκώσει.

2. Αφού φουσκώσει, βάζετε όλα τα υλικά στο μίξερ το βούτυρο χλιαρό και σιγά σιγά όλα τα άλλα και χτυπάτε μέχρι να ξεκολλάει η ζύμη από τα τοιχώματα.

3. Την αφήνετε να φουσκώσει και μετά βάζετε σε ταψί με πάχος το ζυμάρι ενάμισι δάχτυλο.

4. Αλείφετε με τον κρόκο και πασπαλίζετε με τα σουσάμια.

5. Αν θέλετε με λίγο αλεύρι και νερό φτιάχνετε ένα ζυμάρι ίσα για να στολίσετε την πίτα με τη χρονολογία (δεν χρησιμοποιούμε το ζυμάρι της πίτας, γιατί μαυρίζει, ενώ με αυτό τον τρόπο παραμένει λευκό (το οποίο βέβαια δεν τρώγεται). 6. Ψήνετε την πίτα στους 160 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά.

7. Βγάζετε την πίτα από το ταψί, αφού κρυώσει. 8. Βάζετε το κέρμα τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.

ΕΛΣΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ


ΗΘΗ Κ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ!!!!!

Πρωτοχρονιά

Πρωτοχρονιά γιορτάζεται σ’ όλο τον κόσμο με μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα και με διάφορες εκδηλώσεις. Κατά την ημέρα αυτή γίνεται ανταλλαγή επισκέψεων και δώρων και επικρατούν διάφορα έθιμα, όπως της βασιλόπιτας κ.ά., τα οποία μας κληροδότησαν οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, γιατί, σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρχαίων συγγραφέων, ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την πρώτη μέρα του χρόνου. Οι δύο αυτοί λαοί που εκπροσωπούν τον αρχαίο κόσμο, συνήθιζαν να γιορτάζουν την πρώτη ημέρα κάθε μηνός.
Οι περισσότερες μάλιστα ελληνικές πόλεις δε συμφωνούσαν ούτε ως προς την αρχή του χρόνου. Το ίδιο συνέβαινε και ανάμεσα στους ανατολικούς λαούς.

Η 1η Ιανουαρίου σαν αρχή του χρόνου επικράτησε να γιορτάζεται στη Ρώμη από το 48 π.Χ., την εποχή δηλαδή του Καίσαρα, και πήρε πολλά στοιχεία από τη ρωμαϊκή γιορτή Σατουρνάλια. Από τότε την 1η Ιανουαρίου δέχτηκαν σαν Πρωτοχρονιά όλοι οι λατινογενείς λαοί, καθώς και όλοι οι ρωμαιοκρατούμενοι λαοί.

Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία, της εποχής κυρίως του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επειδή ήθελε να χωρίσει τους Χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες, απαγόρευε στους χριστιανούς να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά όπως εκείνοι. Τα αποτελέσματα όμως της απαγόρευσης αυτής ήταν πολύ μικρά. Απαλείφτηκαν μόνο τα στοιχεία εκείνα που έρχονταν σε τέλεια αντίθεση προς τη χριστιανική ηθική.

Η Πρωτοχρονιά λοιπόν, όπως αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση της Εκκλησίας και τη σύνδεσή της με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου, διαιωνίστηκε μέχρι σήμερα σαν λαϊκή γιορτή. Τα σημαντικότερα έθιμα αυτής είναι τα ακόλουθα:

· Η διανομή στα παιδιά δώρων, τα οποία οι νοικοκυρές παρασκευάζουν στα σπίτια. Αυτά κυρίως είναι γλυκίσματα, όπως κουραμπιέδες, μελομακάρονα κ.ά.

· Συντροφιές μικρών παιδιών από την παραμονή ψάλλουν τα κάλαντα στα σπίτια και στα μαγαζιά και μαζεύουν φιλοδωρήματα.

· Τα μεσάνυχτα της παραμονής, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, σβήνουν τα φώτα και οι οικογένειες γύρω από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι ψάλλουν ύμνους, ανταλλάσσουν φιλιά και κόβουν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Εκείνος μάλιστα που βρίσκει στο κομμάτι του το νόμισμα, που είναι κρυμμένο μέσα σ’ αυτήν, θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς.

· Πολλοί καλούν έναν που να έχει «καλό ποδαρικό» το πρωί της Πρωτοχρονιάς.

· Επίσης δε δίνουν τίποτα έξω από το σπίτι, δε ρίχνουν νερό έξω από αυτό και δεν αναφέρουν ονόματα επιβλαβών ζώων, εντόμων κ.λπ.

(Από την εγκυκλοπαίδεια 2002)

Ο Αι Βασίλης

Την ημέρα του αγίου Βασιλείου (πρωτοχρονιά)

έχουμε την προσμονή ενός ταπεινού και καλού Έλληνα αγίου με τα μαύρα γένια

και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρ

εια της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό

του κομμάτι από τη βασιλόπιτα (βγάζομε ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας,

ένα του αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας –αν πέ

σει το φλουρί του Χριστού, της Παναγίας ή του αγίου Βασιλείου, το δίνουμε σ

την εκκλησία).

Αυτός είναι ο άγιος Βασίλειος, ο φιλάνθρω

πος επίσκοπος του 4ου αιώνα μ.Χ., ο άνθρωπος των γραμμάτων ο ταπεινός

και θαυματουργός (ένας από τους Τρεις Ιεράρχες), και όχι ο πονηρούλης Santa Claus

που εισήχθη από την Αμερική για να διαφημίσει αναψυκ

τικά και την πραμάτεια των εμπόρων. Καλός είναι κι αυτός (με την άσπρη γενειάδα κα

ι το βαθύ γέλιο και την ταλαιπωρία του –λ

όγω κοιλίτσας– να χωρέσει από τις καμινάδες) αλλά ο δικός μας, ο ρωμιός άγ

ιος, είναι πιο άγιος, πιο βαθύς (σε νόημα), λιγότερο διαφημιστικός αλλά ό

χι λιγότερο αξιαγάπητος.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Santa Claus, ο ευρωπα

ϊκός «Πατέρας των Χριστουγέννων», αντιστοιχεί στον άγιο Νικόλαο και για

όλες τις χώρες (εκτός από την Ελλάδα) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα. Ε

μείς τον δεχόμαστε την πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του α

γίου Βασιλείου, που είναι ο δικός μας «Πατέρας των Χριστουγέννων». Η μορφή

του Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε

από τον αμερικανό σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότ

ερες ευρωπαϊκές παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα

της στολής του το πήρε εξαιτίας του κόκκινου χρώματος γνωσ

τού αμερικάνικου αναψυκτικού που χρησιμοποίησε τη μορφή

του σε διαφημίσεις. Αρχικά ήταν ντυμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

(Από το περιοδικό του Ρεθύμνου «Πολιτεία»)

Η βασιλόπιτα

Η πίτα, που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και που κόβεται σε πανηγυρική συγκέντρωση των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων, έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα.

Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρεύονταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώμης, έφτιαχναν γλυκά και πίτες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας...

Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη Βασιλόπιτα. Και η ιστορία της έχει ως εξής. Ο Μ. Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει, για να μην λεηλατήσουν την περιοχή του. Ο εχθρός, όμως, τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. Τότε, ο Μ. Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες - ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε. Πάρα πολλά έτυχαν και στα παιδιά...

(Από το βιβλίο «Ήθη, έθιμα και… άλλα» του Τιμόθεου Κ. Κιλίφη)