Η άσκηση στη φύση , έστω και για μόλις πέντε λεπτά κάθε ημέρα, κάνει θαύματα για την ψυχική υγεία. Ερευνα του πανεπιστημίου του Εσεξ, στη Βρετανία, έδειξε ότι λίγα λεπτά “πράσινης” άσκησης στην ύπαιθρο αρκούν για να βελτιωθεί θεαματικά η σωματική και ψυχική υγεία, αρκεί το περιβάλλον να είναι καταπράσινο.
Οπως αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα της έρευνας, ο ελάχιστος χρόνος «πράσινης» άσκησης, που μπορεί να αφορά κάτι τόσο απλό όσο το περπάτημα σε ένα πάρκο ή την κηπουρική, είναι τα πέντε λεπτά την ημέρα, κάθε ημέρα.
Αναλύοντας τα δεδομένα 10 προηγούμενων μελετών που διεξήχθησαν στη Βρετανία σε 1.250 άτομα, οι ερευνήτριες Τζουλς Πρίτι και Τζο Μπάρτον διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός 5λεπτης άσκησης και φυσικού περιβάλλοντος αύξανε σημαντικά την αυτοεκτίμηση και βελτίωνε τη διάθεση σε όλες τις ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες.
Τα πιο ευεργετικά αποτελέσματα παρατηρούνταν στους νέους και σε όσους έπασχαν από κάποια ψυχική νόσο.
Εξετάστηκαν πολλά είδη άσκησης σε «πράσινο» περιβάλλον, όπως το περπάτημα, η κηπουρική, η ποδηλασία, το ψάρεμα, η βαρκάδα, η ιππασία και η φροντίδα ζώων και αποδείχτηκε ότι όλοι οι φυσικοί χώροι προσέφεραν θετικά αποτελέσματα, περισσότερο όμως όσοι αποτελούσαν δασική έκταση σε σχέση με ένα αστικό πάρκο, για παράδειγμα, και όσοι ήταν κοντά στο νερό.
«Αυτό συμβαίνει διότι ιστορικά ωθούμαστε προς το νερό για να επιβιώσουμε και διότι το να είμαστε ένα με τη φύση αποτελεί κομμάτι της γενετικής μας κληρονομιάς», λέει η δρ. Μπάρτον.
«Θεωρώ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι χρειάζονται μόλις πέντε λεπτά την ημέρα στη φύση, κάτι πιο οικονομικό από το γυμναστήριο.
Άλλωστε μια άσκηση ελαφριάς εντάσεως όπως το βάδην στην ύπαιθρο μπορεί να έχει εξίσου καλά αποτελέσματα με μια πιο εντατική προπόνηση σε κλειστό χώρο», είπε η δρ. Πρίτι.
Όπως επισημαίνουν και οι δύο ερευνήτριες, ο τομέας στον οποίο η ανακάλυψη αυτή μπορεί να βοηθήσει περισσότερο είναι στην καταπολέμηση ψυχικών ασθενειών.
Μάλιστα, η «πράσινη άσκηση» φαίνεται να ευνοεί σημαντικά όσους υποφέρουν από άγχος ή κατάθλιψη.
«Πολύ συχνά η πρώτη επιλογή των γιατρών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να συνταγογραφήσουν φάρμακα, τη στιγμή που αντί για αυτό θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τους ασθενείς τους να γραφτούν σε μια ομάδα περιπάτου. Θα θέλαμε να δούμε τους γιατρούς να συστήνουν την άσκηση στην ύπαιθρο ως εναλλακτική μορφή θεραπείας.
Η «πράσινη» άσκηση θα μπορούσε να ωφελήσει ακόμη και άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα παραβατικότητας», υποστηρίζει η δρ. Πρίτι.
Παρ’ όλα αυτά, η πραγματική πρόκληση είναι να γίνει αυτή η 5λεπτη άσκηση στη φύση αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και όχι περιστασιακή απόφαση.
«Εύκολα μιλάμε για τα οφέλη κάποιας πρακτικής και την συστήνουμε, όμως σπανίως αυτή υιοθετείται από ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού», λένε οι ερευνήτριες.
