Τώρα πολλοί θα αρχίσουν τα "φοβάμαι", τα "πολλά ακούγονται" , τα "αποφεύγουμε γιατί δεν ξέρουμε" και τέτοια... Προσωπικά από μικρή τα έτρωγα χλωρά και αμαγείρευτα, όπως και τον αρακά, άσχετα που με κυνηγούσε η μαννούλα μου. Βέβαια υπάρχει το θέμα της κυάμωσης απο την έλειψη του ενζύμου G6PD σε κάποιους οργανισμούς... ανθεκτικούς στην ελονοσία κατά τα άλλα !!Το προτείνω με χίλια, σ'αυτούς που βιώνουν τη μαγεία της αλλαγής των εποχών.
Τι θα χρειαστούμε
1 κιλό φρέσκα και τρυφερά Κουκιά, όχι μεστωμένα.
5-6 φρέσκα Κρεμμυδάκια
1 Μαρούλι χοντροκομμένο, μαζί με τις καρδιές
1 ματσάκι Μάλαθρο ή Ανηθο τεμαχισμένο με το χέρι
1/2 φλυτζάνι Ελαιόλαδο
1 Λεμόνι, το χυμό του
Αλάτι, πιπέρι
Πλένουμε, στεγνώνουμε και αφαιρούμε απο τα κουκιά τα δυό τους άκρα. Δοκιμάζουμε άν έχουν ίνες (όπως τα φασολάκια), τις αφαιρούμε και τα κόβουμε στα δυό αν είναι μεγάλα.
Παράλληλα ζεσταίνουμε το λάδι σε μέτρια προς υψηλή φωτιά και τσιγαρίζουμε ελαφρά τα μέτρια κομμένα κρεμμυδάκια (άσπρο και πράσινο), για 3-4 λεπτά να μαλακώσουν λίγο. Προσοχή γιατί παίρνουν εύκολα χρώμα.
Ανεβάζουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τα στραγγισμένα κουκιά. Τα γυρίζουμε καλά με προσοχή, να λαδωθ
ούν παντού. Συνεχίζουμε το τσιγάρισμα για 4-5 λεπτά, αλατίζουμε με 2-3 πρέζες και πιπέρι κατα βούληση. Προσθέτουμε ζεστό νεράκι, τόσο που να μην σκεπάζει τα κουκιά. Αφήνουμε να βράσουν σκεπασμένα για 15 λεπτά.Κόβουμε τον άνηθο ή τον μάραθρο και τον προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε. Απο πάνω ρίχνουμε το χοντροκομμένο μαρούλι και τον χυμό του λεμονιού.
Σκεπάζουμε και αφήνουμε να ψηθούν για 45-50 λεπτά. Ανακατεύουμε προσεχτικά, μόνο άν είναι απαραίτητο για να μην διαλυθούν τα κουκιά.
Αν τα υγρά είναι ακόμα πολλά, συνεχίζουμε μέχρι το φαγητό να μείνει με το λάδι του και με με μια πηχτή σάλτσα.
